Wiadomości

11 listopada – polskie święto radości

today2023-11-11

Tło
share close

11 listopada to bez wątpienia najważniejsze polskie święto, bowiem tego dnia w 1918 roku Polska odzyskała niepodległość po 123. latach niewoli.

Niepodległość Polski była procesem długotrwałym i stopniowym. Wybór tego dnia można uzasadnić zbiegiem wydarzeń – zakończeniem I Wojny Światowej oraz rozejmu w Compiègne podpisanego właśnie tego dnia. Oficjalnie dokument ten przypieczętował klęskę Niemiec. W latach 1919-1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie w charakterze wojskowym. Były wówczas organizowane w pierwszą niedzielę po faktycznej dacie. Ze względu na prowadzone w 1919 roku wojny o ustalenie granic Rzeczypospolitej, pierwsze oficjalne uroczystości odbyły się 14 listopada 1920 roku. Wówczas Józef Piłsudski został uhonorowany buławą marszałkowską.

W czasie okupacji niemieckiej w latach 1939-1945 święto to obchodzone było w sposób konspiracyjny, ponieważ jawne świętowanie polskich świąt państwowych było niemożliwe. Organizatorom takich akcji groziły dotkliwe represje. W dniach poprzedzających 11 listopada pojawiały się na afiszach ulotki „Polska żyje”, „Jeszcze Polska nie zginęła” czy „Polska zwycięży”. Od 1942 oprócz tych symboli pojawił się także znak Polski Walczącej. Pomniki przystrajano wówczas kwiatami biało-czerwonymi i proporczykami, a w miejscach o trwałej symbolice narodowej umieszczano także flagę Polski.

Hymn Rzeczpospolitej Polskiej. Jego słowa napisał Józef Wybicki w lipcu 1797 roku we Włoszech, w miejscowości Reggio nell’Emilia. Hymn ten obowiązuje w Polsce od 1927 roku.

W latach 1945-1989 władze komunistyczne zniosły obchody Święta Niepodległości na rzecz Narodowego Święta Odrodzenia Polski, które były obchodzone 22 lipca, w rocznicę ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Wyjątek stanowiły obchody z dnia 7 listopada 1968 roku, gdzie w Lublinie odbyły się obchody 50. rocznicy odzyskania niepodległości. Wówczas na akademii przemówienie okolicznościowe wygłosił premier Józef Cyrankiewicz.

W okresie PRL obchody rocznicy odzyskania niepodległości 11 listopada organizowane były również nielegalnie przez środowiska niepodległościowe w tym piłsudczykowskie. Organizatorzy i uczestnicy tych uroczystości często byli represjonowani przez ówczesne władze państwowe. Wyjątek stanowiły lata 1980–1981, kiedy za sprawą działalności związku zawodowego „Solidarność” przywrócono Świętu Niepodległości należne miejsce w świadomości społecznej.

Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm PRL ustawą z 15 lutego 1989 pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”. Współcześnie, obchody Święta Niepodległości z udziałem najwyższych władz państwowych odbywają się na placu marsz. Józefa Piłsudskiego w Warszawie oraz przed Grobem Nieznanego Żołnierza. Inne formy obchodów to: Bieg Niepodległości organizowany od 1989 w Warszawie, Koncert Niepodległości organizowany od 2009 roku w Muzeum Powstania Warszawskiego, wykłady i inscenizacje historyczne, koncerty patriotyczne czy parady ulicami miast, np. Marsz Niepodległości w Warszawie, Marsz Patriotów i Radosna Parada Niepodległości we Wrocławiu, Parada Niepodległości w Gdańsku.

Bogurodzica. Pochodzącą z czasów średniowiecza pieśń, obecnie uznawana jest za najstarszy zabytek literacki napisany w języku polskim, jednocześnie także za pierwszy hymn Polski.

Współcześnie swój hymn posiadają w zasadzie wszystkie państwa świata, a nawet niektóre organizacje międzynarodowe (np. Unia Europejska). Tak jak ludność poszczególnych krajów, tak treści zawarte w hymnach państwowych bywają zróżnicowane. Najczęściej nawiązują do wspólnej historii i ważnych dla danego narodu wartości. Hymn jest uznawany za jeden z najważniejszych symboli narodowych i często jest śpiewany podczas ważnych świąt i uroczystości państwowych.

W Polsce, od 1927 r., hymnem Polski jest Mazurek Dąbrowskiego, co współcześnie gwarantuje Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej oraz Ustawa o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. W przeszłości jednak tak szczegółowe przepisy najczęściej nie obowiązywały, a w historii różne pieśni pełniły rolę swego rodzaju hymnu państwowego. Za jedną z nich uznaje się Bogurodzicę, czyli pochodzącą z czasów średniowiecza pieśń, która uznawana jest za najstarszy zabytek literacki w języku polskim.

Pieśni legionowe, chóralnie śpiewane w roku 1918, po odzyskaniu niepodległości, stanowią świadectwo historii Polski. Przetrwały do czasów współczesnych pomimo zawirowań dziejowych i prób całkowitego pogrzebania tożsamości narodowej Polaków. Powinniśmy zatem pielęgnować tradycję popularyzowania utworów krzepiących żołnierzy, nauczycieli i wychowawców oraz działaczy niepodległościowych. A my dzielimy się z Wami nie tylko pieśniami, ale też radością płynącą z tego wyjątkowego dnia, jakim jest Narodowe Święto Niepodległości. Chwała Wielkiej Polsce!

Pierwsza Brygada. Pieśń, która zyskała na popularności w 1914 roku, wśród żołnierzy Legionów Polskich, walczących z Rosją po stronie Austro–Węgier.
O mój rozmarynie. Pieśń została po raz pierwszy wydana w śpiewniku „Żołnierskie Piosenki Obozowe” Adama Zagórskiego z 1915 roku i od tego czasu na trwale weszła do śpiewników wojskowych.
Białe Róże. Znana także pod tytułem „Rozkwitały pąki białych róż”, polska pieśń wojskowa i patriotyczna powstała około 1918 roku, napisana i utworzona przez Mieczysława Kozar-Słobódzkiego ze słowami Kazimierza Wroczyńskiego, Jana Lankaua i kilku innych, anonimowych autorów.

Napisane przez: Mysza

Oceń

0%